Kommil Foo

Kommil FooGrind

Cabaret

◆◆◆

Een huis in een straat. Een vrouw op een stoel. Wachtend, ingespannen luisterend, hopend op het flinterdunne geluid van voetstappen op het grind. Al jarenlang.

Raf en Mich bijten zich vast in hun familieverleden, graven de oude verdoken geheimen op. De groteske, hilarische en hartverscheurende verhalen, soms gebulderd aan de feesttafel, soms geluisterd in een hoekje van de keuken, vaak verzwegen uit schaamte.

Door de jaren heen ontwikkelde Kommil Foo een volstrekt unieke manier van voorstellingen maken: ontroering, hilariteit, prachtige songs en een absurde beeldtaal vechten om voorrang. Voorstellingen over de mens en zijn alledaagse tragiek. De toeschouwer wordt daarbij steevast op het puntje van zijn stoel gedwongen: lachen of huilen?

Grind.

De pers over ‘Grind’

• De Standaard ★★★★★: “Theater op het hoogste niveau, in een volstrekt unieke stijl. Onweerstaanbaar grappig.”
• NRC ★★★★: “Steengoede show. Kippenvel. Constant van hoog niveau. Subtiele humor, zelfbewuste bravoure, buitengewoon ontroerend.”
• De Telegraaf ★★★★: “Uiterst geestig, persoonlijk, ontroerend en van een ongeziene muzikale klasse.”
• Theaterkrant: “Bloedmooie voorstelling! Zowel beklemmend als troostrijk.”
• Het Parool: “Fraai monument voor de vergankelijkheid. Heerlijke, bitterzoet melancholie. Prachtige liedjes. Erg ontroerend.”

Biografie Raf Walschaerts (Essen, 1965) en Mich Walschaerts (Essen, 1969). De Vlaamse broers staan al sinds 1987 samen op het podium. In 1988 maakten zij hun eerste voorstelling ‘Ballade’. In 1992 winnen de broers het Camaretten festival en een jaar later volgt ook de bekendheid in eigen land door hun optreden in het televisieprogramma ‘Morgen Maandag’ waarin zij satirische en spitsvondige sketches opvoeren. Sindsdien tourt Kommil Foo met succes langs de Vlaamse en Nederlandse theaters met unieke voorstellingen: hilarisch, ontroerend en van een grote muzikaliteit. Cabaret? Kleinkunst? Concert? Inderdaad!

Credits Spel en tekst: Raf Walschaerts & Mich Walschaerts Regie: Ineke Nijssen Techniek: Koen Bellens Scenefoto’s: Jaap Reedijk